УНИВЕРЗИТЕТ У БАЊОЈ ЛУЦИ ФАКУЛТЕТ: Образац - 1 ИЗВЈЕШТАЈ КОМИСИЈЕ о пријављеним кандидатима за избор наставника и сарадника у звање I. ПОДАЦИ О КОНКУРСУ Одлука о расписивању конкурса, орган и датум доношења одлуке: 01/04-2.3742/16, Сенат Универзитета у Бањој Луци, 07.12.2016. Ужа научна/умјетничка област: Нуклеарна медицина Назив факултета:медицински факултет Број кандидата који се бирају: један (1) - сарадник Број пријављених кандидата: један (1) Датум и мјесто објављивања конкурса: 07.12. 2016. године у листу Глас Српске Састав комисије: а) Проф. др Звездана Рајковача, редовни професор, Медицински факултет Универзитета у Бањој Луци, ужа научна област Физиологија, предсједник б) Проф. др Вера Артико, редовни професор, Медицински факултет Универзитета у Београду, ужа научна област Нуклеарна медицина, члан в) Проф. др Зденка Кривокућа, редовни професор, Медицински факултет Универзитета у Бањој Луци, ужа научна област Анатомија, члан
Пријављени кандидати 1. Мр сц. мед. Синиша Станковић а) Основни биографски подаци : Име (име оба родитеља) и презиме: Датум и мјесто рођења: Установе у којима је био запослен: Радна мјеста: Чланство у научним и стручним организацијама или удружењима: II. ПОДАЦИ О КАНДИДАТИМА Први кандидат Синиша (Велимир и Ружица) Станковић 30.07.1975. Славонски Брод 1. Медицински факултет у Бањој Луци 2. Универзитетски клинички центар Републике Српске Бања Лука 1. Асистент на Катедри за хистологију и ембриологију Медицинског факултета Универзитета у Бањој Луци 2. Специјалиста нуклеарне медицине, шеф одјела за дијагностику у Заводу за нуклеарну медицину и болести штитне жлијезде УКЦ РС Бања Лука Комора доктора медицине Републике Српске Удружење тиреолога Републике Српске Друштво доктора медицине Републике Српске EANM European Association of Nuclear Medicine б) Дипломе и звања: Основне студије Назив институције: Медицински факултет Универзитета у Бањој Луци Звање: Доктор медицине Мјесто и година завршетка: Бања Лука, 2001. године Просјечна оцјена из цијелог студија: 9,20 Постдипломске студије: Назив институције: Медицински факултет Универзитета у Бањој Луци Звање: Магистар медицинских наука Мјесто и година завршетка: Наслов завршног рада: Бања Лука, 2016. године Перфузиона сцинтиграфија миокарда са 99m Tc-sestamibi у евалуацији коронарне артеријске болести код болесника са diabetes mellitusom тип 2
Научна/умјетничка област (подаци из Нуклеарна медицина дипломе): Просјечна оцјена: 9,91 Докторске студије/докторат: Назив институције: Медицински факултет Универзитета у Бањој Луци Мјесто и година одбране докторске / дисертација: Назив докторске дисертације: У процедури пријава теме Научна/умјетничка област (подаци из Нуклеарна медицина дипломе): Претходни избори у наставна и научна Медицински факултет Универзитета у звања (институција, звање, година Бањој Луци, асистент на Катедри за избора) Хистологију и ембриологију, 2002. год. в) Научна/умјетничка дјелатност кандидата Радови прије посљедњег избора/реизбора (Навести све радове сврстане по категоријама из члана 19. или члана 20.) Радови послије последњег избора/реизбора (Навести све радове, дати њихов кратак приказ и број бодава сврстаних по категоријама из члана 19. или члана 20.) Оригинални научни рад у научном часопису међународног значаја 1. Mikač G, Stanković S. Thyroglobulin value in patients surgically treated for differentiated thyroid carcinoma. Srp Arh Celok Lek 2016;144(7-8):397-401 Introduction: Thyroglobulin is composed glycoprotein, and it is synthesized by follicular cells of the thyroid gland. Treatment of differentiated thyroid carcinomas involves total thyroidectomy followed by radioiodine ablation of a potential remaining tissue. The measurement of thyroglobulin in the postoperative follow-up can serve as an indicator of tumor growth or recurrence of the disease. Objective: The aim of this paper is to examine the value of thyroglobulin in patients surgically treated for differentiated thyroid cancer who had metastases in the lymph nodes of the neck, as well as in operated on patients without any evident metastasis. Methods: Thyroglobulin values in the serum of 58 patients were analyzed. Two groups were formed. The thyroglobulin value was established with the use of IRMA-hTg (125I) system. Normal levels of thyroglobulin were from 2 ng/ml to 65 ng/ml. For all of 58 patients, thyroglobulin was determined three times. The first, so-called pre-ablation
thyroglobulin was determined immediately before the application of 131I ablation dose. The second and the third measurements were conducted six to eight months and one year, respectively, after the application of the ablation dose respectively. Results: The first group consisted of 14 patients with histologically proven metastases in the lymph nodes of the neck, while the second group consisted of 44 patients without any evident metastases. The average thyroglobulin value of pre-ablation in the patients from the first group was 43.45 ng/ml, while in the second was 7.57 ng/ml. Levene s test (with p = 0.00, i.e p < 0.05), demonstrated a statistically significant difference. Furthermore, in both groups, there was statistically significant difference between preablation and post-ablation thyroglobulin values (Student s t-test with p < 0.05). Conclusion: It can be concluded that the average value of thyroglobulin was significantly higher in patients with lymph node metastases in the neck. We are of the opinion that the determination of thyroglobulin, despite individual variations, may serve as a good indicator to assist in monitoring of patients surgically treated for differentiated thyroid cancer. 1x10 = 10 бодова Оригинални научни рад у научном часопису националног значаја 1. Malešević G, Popović-Pejičić S, Soldat-Stanković V, Stanković S. Albuminurija i intima-media kompleks karotidnih arterija kao surogat markeri ateroskleroze kod pacijenata sa tipom 2 dijabetesa. Biomedicinska istraživanja 2016;7(1):27-32 Kliničko procjenjivanje aterosklerotskih komplikacija u tipu 2 dijabetes melitusa (DM) je preusmjereno na otkrivanje subkliničkih oblika ateroskleroze primjenom neinvazivnih dijagnostičkih metoda. Surogat markeri subkliničke ateroskleroze su intima media kompleks (IMK) karotidnih arterija i albuminurija. Cilj rada je bio da se analizira povezanost prisustva albuminurije i debljine IMK karotidnih arterija sa nijemom ishemijom miokarda kod pacijenata sa tipom 2 DM. Metode: Istraživanje je obuhvatilo 62 ispitanika oboljela od tipa 2 dijabetesa bez istorije o prisutnosti kardiovaskularnih bolesti (KVB), starosne dobi 40-70 godina. Ispitanicima je urađena ergometrija i na osnovu dobijenih rezultata o prisutnosti ishemijske bolesti srca (IBS)
podijeljeni su u dvije grupe. Prvu grupu je sačinjavalo 25 ispitanika kojima je dokazana IBS, a drugu grupu 37 ispitanika bez IBS. Ispitanicima je ultrazvučno izmjerena debljina IMK karotidnih arterija i određen albumin u 24-časovnom urinu, te su dobijene vrijednosti upoređene sa rezultatima ergometrijskog testiranja u obje grupe. Rezultati: Pacijenti sa IBS su bili stariji, sa dužim trajanjem dijabetesa, dislipidemijom i višim vrijednostima HbA1c u odnosu na grupu bez IBS (p<0,05). Utvrđena je statistički značajno veća vrijednost debljine IMK karotidnih arterija u grupi ispitanika sa IBS (1,08±0,17 mm) u odnosu na ispitanike bez IBS (0,78±0,17 mm) (p<0,001). U grupi ispitanika sa IBS, albuminurija je bila prisutna kod 22 ispitanika, dok je kod ispitanika bez IBS, albuminurija bila prisutna kod 9 ispitanika, što je statistički značajno više u grupi ispitanika sa IBS u odnosu na kontrolnu grupu (p<0,001). Zaključak: Pacijenti sa povećanom debljinom IMK karotidnih arterija i prisutnom albuminurijom imaju veći rizik od nastanka IBS. 0,75x6 = 4,5 бодова Научни рад на научном скупу међународног значаја, штампан у цјелини 1. Stanković S, Malešević G, Skrobić M. Perfuziona scintigrafija miokarda u procjeni sistolne funkcije lijeve komore bolesnika sa dijabetesom tip 2. Osmi međunarodni kongres Ekologija, zdravlje, rad, sport. Zbornik radova 2016:378-383 Perfuziona scintigrafija miokarda je neinvazivna dijagnostička metoda, koja se može koristiti za procjenu sistolne funkcije lijeve komore. Ovo je posebno važno kod oboljelih od dijabetesa, jer su kod njih simptomi često odsutni ili atipični. Istraživanje je obuhvatilo 50 bolesnika sa diabetes mellitusom tip 2 i kontrolnu grupu od 50 bolesnika bez dijabetesa. Svim bolesnicima su uzeti podaci vezani za dob, pol i vrstu antidijabetičke terapije i urađena im je perfuziona scintigrafija miokarda sa 99mTcsestamibi i određena ejekciona frakcija. Provedenom analizom nisu uočene razlike vezane za pol i dob ispitivanih grupa. Ejekciona frakcija kod bolesnika sa dijabetesom (51,04±14,96%) je bila niža u odnosu na ispitanike kontrolne grupe (61,82±10,17%)(p=0,002). Nije nađena bitna razlika u visini ejekcione frakcije između ispitanika sa dijabetesom na inzulinu (47,04±14,05%) i na oralnim antidijabeticima
(54,73±15,08%)(p=0,069). Perfuzionom scintigrafijom miokarda su dobijeni značajni podaci o sistolnoj funkciji lijeve komore i uočeno je da ispitanici sa dijabetesom imaju nižu ejekcionu frakciju u odnosu na ispitanike bez dijabetesa, a da vrsta antidijabetičke terapije nema značajan uticaj na njenu vrijednost kod ispitanika sa dijabetesom. 1x5 = 5 бодова Научни рад на научном скупу националног значаја, штампан у цјелини 1. Soldat-Stanković V, Stanković S, Malešević G, Pejičić S, Bojić M. Perfuziona scintigrafija miokarda u dijagnostici koronarne bolesti u dijabetesu. 8. radionica o dijabetesu i komplikacijama. Zbornik radova 2014:128-136 Kod oboljelih od dijabetesa, ergometriјsko testiranje u dijagnostici koronarne bolesti ima brojna ograničenja zbog smanjene tolerancije napora, nemogućnosti postizanja submaksimalne frekvence, odsustva bola i brojnih komorbiditeta. Perfuziona scintigrafija miokarda (PSM) je visoko senzitivna i specifična, rijetko kontraindikovana, te stoga često metoda izbora. Cilj rada: Analizirati rezultate PSM kod pacijenata sa nedijagnostičkom ergometrijom. Metode: Analizirani su rezultati PSM urađeni u periodu mart-decembar 2012. kod 36 oboljelih od dijabetesa tipa 2, (40-76, srednje starosti 63,1 godina; 46,3% žena i 53,66% muškaraca) i 38 osoba bez dijabetesa (45-75, srednje starosti 63,74 godine; 23,08% žena i 76,9% muškaraca). Rezultati PSM su poređeni sa nalazima ergometrije, klasifikovanim kao negativni, neodređeni i kontraindikovani/prekinuti iz bilo kog razloga. Podaci su statistički obrađeni. Rezultati: U grupi bolesnika sa dijabetesom pozitivan nalaz PSM je imalo 25 (69%) pacijenata, negativan 9 (25%), a dva (5,6%) neodređen. U drugoj grupi pozitivan nalaz PSM je imalo 18 (47,4%), a negativan 20 (52,6%) bolesnika. U grupi bolesnika sa dijabetesom koji imaju pozitivan nalaz PSM je statistički značajno veći broj bolesnika sa kontraindikovanom/prekinutom ergometrijom (X2=13,000; p<0,005). U obe grupe, kod bolesnika sa pozitivnim nalazom PSM ne postoji statistički značajna razlika u frekvenciji pacijenata sa različitim rezultatima ergometrije (X2=0,069; p=0,966). Značajno je manji broj neodređenih nalaza PSM (p<0,005) u odnosu na ergometriju. Zaključak: Perfuziona scintigrafija miokarda je
superiorna dijagnostička metoda u poređenju sa ergometrijom kod pacijenata sa dijabetesom. 0,5x2 = 1 бод Научни рад на скупу међународног значаја, штампан у зборнику извода радова 1. Soldat-Stanković V, Malešević G, Stanković S, Vuković B, Bojić M, Brkić M. Diastolic dysfunction and myocardial perfusion in type 2 diabetes. 1 st Diabetology congress of Republic of Srpska with international participation, Proceedings. 2013:317 Cardiovascular diseases in diabetes are often oligosymptomatic, and may present as left ventricle (LV) diastolic dysfunction. Whether (LV) diastolic dysfunction is caused by an intrinsic myocardial disorder or related to abnormal perfusion is, however, still controversial. The aim of this study was to determine the prevalence of LV diastolic dysfunction in patients with preserved systolic function (EF >50%) in a T2DM population with no history of cardiovascular disease in patient referred to myocardial perfusion imaging (MPI) investigation for atypical complaints, and to investigate the association between myocardial perfusion with the presence or absence of LV diastolic dysfunction. Method: We investigated 26 type 2 diabetic patients, referred to myocardial perfusion imaging study for atypical complaints. LV diastolic function was evaluated noninvasively by Doppler echocardiography. We used x2 test to test for differences between categorical variables. Results: LV diastolic dysfunction was identified in 8 (30,7%) patients. Abnormal perfusion was seen in 4 (50%) with diastolic dysfunction compared with 7 (38%) with normal diastolic function. There was no significant difference (p>0,05) in abnormal perfusion between patients with the presence or absence of LV diastolic dysfunction. Conclusion: This study confirmed high prevalence of LV diastolic dysfunction in type 2 diabetic patients. There was no difference between myocardial perfusion with the presence or absence of LV diastolic dysfunction, what suggest other mechanism in pathogenesis of LV diastolic dysfunction. 0,3x3 = 0,9 бодова
2. Malešević G, Soldat-Stanković V, Stanković S, Popović-Pejičić S, Kovačević S, Carić B, Grbić A. The role of myocardial perfusion scintigraphy in assess of cardiovascular risk in people with type 2 diabetes. 1 st Diabetology congress of Republic of Srpska with international participation, Proceedings. 2013:315 Early detection of coronary artery disease and risk stratification in patients with diabetes mellitus type 2 (DMT2) are important in reducing morbidity and mortality. Myocardial perfusion scintigraphy (MPS) is a noninvasive method for detection and evaluation of coronary artery disease. in the case of DMT2, has higher sensitivity and specificity compared to other diagnostic methods. Objective: Compare the frequency and severity of perfusion failure in patients with DM and without diabetes using MPS. Methods: The study included 76 patients that we split into two groups, 37 patients with type 2 diabetes (40-76, mean age 63,1 years, 46,3% women and 53,66% men) and 39 people without diabetes (45-75, mean age 63,74 years, 23,08% women and 76,9% men). All of them underwent MPS, and is classified as normal and perfusion failure is present, a defect that is according to normal, mildly abnormal and moderately to severely abnormal. The results were statistically analysed using X2 test. Results: In the group DMT2: normal finding in 9 (24,3%), slight defect in 6 (16,2%), moderate 13 (35,1%) and severe 9 (24,3). In the group of patients without DMT2 normal test had 20 (51,3%), slight defect 6 (15,4%), moderate 8 (20,5%) and severe 5 (12,8%). There are significant differences in the number of positive findings (X2=5,850; p<0,05)in group DMT2 compared to the group without diabetes. Conclusion: The use of myocardial perfusion scintigraphy has significance as a diagnostic and prognostic method to assess the risk of cardiovascular events, and allows the selection of appropriate therapeutic modalities. 0,3x3 = 0,9 бодова
3. Brstilo J, Rajkovača Z, Stanković S. Myocardial perfusion scintigraphy in determining functional significance of coronarographically detected stenosis. 2 nd Balkan congress of nuclear medicine, Abstract book. 2013:145 Neclear medical examination of myocardial perfusion after coronary angiography identified coronary arteries stenosis allowes assessment of the physiological significance of detected stenosis. Assessment of myocardial perfusion with myocardial perfusion scintigraphy Technetium (99mTc)-sestamibi SPECT method in the relation with detected degree of narrowing obtained with coronary arteries angiography. Methods: Between 01.2008.-12.2009., in our department 30 patients was examined, aged 30-74 years, mean age 52 years, 14 of them were women and 16 men, with coronary angiography detected stenosis. Patients were divided into 2 groups according to the determined degree of stenosis: 1. group <50%, 2. group >50%. All the patients underwent SPECT myocardial perfusion scintigraphy for two days protocol after pharmacological dipyridamole load and in basal conditions. Pharmacological dipyridamole loading was performed with dose of 0,56 mg/kg iv during 4 min., in 8th minute was injected radiopharmaceutical 99mTc-sestamibi (629 MBq). Scintigraphy was performed 60-90 min. after administration of radiopharmaceutical on the gamma camera. Scintigraphy in basal conditions was performed 45-60 minutes after applying identical doses of radiopharmaceutical using gamma camera. Results: There were 7 patients (23,3%) in the first group. Four patients (57,1%) had normal finding; in 2 patients (28,6%) were detected reversible lack of perfusion (ischemia); 1 patient (14,3%) had irreversible defect. The second group included 23 patients (76,7%). In 13 patients (56,5%) was found irreversible defect; in 8 patients (34,8%) reversible lack of perfusion (ischemia); 2 patients (8,7%) had normal findings. Functionally significant stenosis was found in 42,8% of patients of the first group and 91,3% for second group of patients. Conclusions: Myocardial perfusion scintigraphy is a reliable, noninvasive and highly specific method in assessing the functional significance of the degree of narrowing of the coronary arteries. 1x3 = 3 бода
4. Mikač G, Stanković S, Rajkovača Z. Značaj tireoglobulina u procjeni kvaliteta radionuklidne ablacije tireoidnog tkiva. IV simpozijum o bolestima štitne žlijezde sa međunarodnim učešćem, Autoimunost i bolesti štitne žlijezde, Zbornik sažetaka. 2007:15 Tireoglobulin, jodirani glikoprotein molekularne mase 660000, je glavni sastojak kooida u folikulima štitne žlijezde. Produkuju ga folikularne ćelije, što omogućava njegovo korištenje kao specifičnog tumorskog markera nakon hirurškog uklanjanja tiroidnog tkiva. Njegova detekcija u takvih bolesnika znak je prisustva tireoidnog tkiva, bilo da je ono postoperativno ostalo tkivo ili recidivirajući tumor. Koncentracija tireoglobulina u serumu je dobar prognostički indikator. Mnoge studije su pokazale da kod bolesnika sa niskom koncentracijom tireoglobulina u uslovima visokog TSH nije bilo recidiva tokom 15 godina praćenja. Nasuprot tome, 80% bolesnika sa koncentracijama tireoglobulina u serumu iznad 10 ng/ml tokom adekvatne supstitucije tiroksinom i višim od 40 ng/ml u uslovima visokog TSH su imali fokuse nakupljanja I- 131 u vratu ili na udaljenim mjestima. Postavili smo hipotezu da tireoglobulin može biti indikator kvaliteta radiojodne ablacije postoperativno preostalog tireoidnog tkiva. Izvršena je analiza vrijednosti tireoglobulina za 21 operisanog pacijenta u uslovima adekvatne supstitucije tiroksinom i 3 do 6 mjeseci poslije davanja ablacione doze. Mjerenja, kao i aplikacija doze su izvršeni u Zavodu za nuklearnu medicinu i bolesti štitne žlijezde Kliničkog centra Banja Luka. Prosječna vrijednost tireoglobulina u uslovima adekvatne supstitucije je iznosila 3,78 ng/ml, a prosječna vrijednost 3 do 6 mjeseci nakon aplikacije I-131 0,74 ng/ml. Analizom pojedinačnih vrijednosti uočavaju se jasno niže vrijednosti tireoglobulina mjerene 3 do 6 mjeseci nakon aplikacije I-131. U uslovima visokog TSH, neposredno pred aplikacij I-131, prosječna vrijednost tireoglobulina je iznosila 10,15 ng/ml. Dobijene niže vrijednosti tireoglobulina nakon aplikacije I-131 ukazuju na značajnu redukciju tireoidnog tkiva, na osnovu čega se izvodi zaključak da je tireoglobulin dobar pokazatelj efekta radionuklidne ablacije. 1x3 = 3 бода
5. Mikač G, Kecman G, Biuković M, Stanković S. Metastatski karcinom u štitnoj žlijezdi. III simpozijum o bolestima štitne žlijezde, Tumori štitne žlijezde, Zbornik sažetaka. 2005:34 Pravovremena dijagnostika metastatskog procesa u štitnoj žlijezdi ima veliki značaj u pogledu izbora terapijske procedure. Metastaze u štitnu žlijezdu daju hipernefrom, karcinomi bronha i dojke, kao i per continuitatem "probijanja" iz okolnih struktura vrata. Cilj rada bio je da se utvrdi redoslijed dijagnostičkih postupaka kojima će se omogućiti bolje razlikovanje primarnih tumora štitne žlijezde od metastatskih. U radu su analizirani nalazi četiri bolesnika. Oni su na pregled dolazili zbog pojave nodusa u štitnoj žlijezdi. Ni u jednom slučaju nije bilo prethodnog saznanja o postojanju maligne bolesti nekog drugog organa. Scintigrafski su svi nodusi bili hladni. Hormonalni status je bio uredan. Urađena je punkcija nodusa, a citološka analiza je ukazala na: sarkom, planocelularni karcinom, nonhodgkin i gigantocelularni karcinom. Nakon ovako postavljenih nalaza pristupilo se daljoj onkološkoj obradi. Utvrđeno je da je u slučaju sarkoma i planocelularnog karcinoma koji se širio per continuitatem nodozna infiltracija štitne žlijezde tumorskim tkivom iz jednjaka. Treći slučaj, nonhodgkin limfom je definitivno LNH medijastinalne regije sa promjenama i u štitnoj žlijezdi. Gigantocelularni karcinom poticao je iz pluća. Zaključujemo da u cilju razlikovanja primarno tiroidnih tumora od metastaza nodusne promjene treba citološki analizirati. Ujedno, to je prvi korak u daljoj, složenoj obradi onkološkog bolesnika. 0,75x3 = 2,25 бодова 6. Mijatović J, Grahovac Lj, Stanković S, Stanimirović D. Statička scintigrafija bubrega kod djece sa recidivirajućom urinarnom upalom i vezikoureteralnim refluksom. 2. kongres doktora medicine Republike Srpske sa međunarodnim učešćem, Knjiga apstrakata. 2011:32 Urinarna upala kod djece je važan uzrok morbiditeta i mogućeg trajnog oštećenja bubrega sa kasnim komplikacijama, kao što su hipertenzija i hronična bubrežna insuficijencija. Predisponirajući faktori za nastanak upale bubrega su mlađa dob
djeteta, vezikoureteralni refluks (VUR), druge anomalije urogenitalnog trakta, urodinamski poremećaji donjeg dijela urotrakta, kamenci i drugi genetski i metabolički poremećaji. Cilj: Evaluacija rezultata statičke scintigrafije bubrega sa Tc99m-DMS u djece sa recidivirajućom urinarnom upalom i u djece sa recidivirajućom urinarnom upalom i dijagnostikovanim VUR. Utvrditi da li je broj patoloških nalaza scintigrafije češći kod pacijenata sa recidivirajućom urinarnom upalom sa i bez VUR. Analizirani su scintigrafski nalazi 348 djece (starost od 9 mjeseci do 15 godina, prosječna životna dob 5,2 godine; 249 djevojčica i 99 dječaka). Statički scintigrami bubrega su urađeni tri sata nakon i.v. aplikacije Tc99m-DMS. Na scintigramima se opisivao: oblik, veličina, položaj bubrega, akumulacija radiofarmaka (fokalno ili generalizovano snižena akumulacija, područja odsustva akumulacije radiofarmaka, ožiljak). Scintigrami su označeni kao: normalan nalaz, vjerovatno normalan nalaz, patološki nalaz, vjerovatno patološki nalaz. Rezultati: Mikcionom uretrocistografijom kod 98 djece (63 djevojčice i 35 dječaka) je dijagnostikovan VUR (73% jednostrani i 27% bilateralni). Kod 98 djece sa recidivirajućom upalom i VUR bilo je 65% patoloških nalaza i 35% urednih nalaza. Kod 250 djece sa recidivirajućom urinarnom upalom bez VUR bilo je 61% urednih nalaza i 39% patoloških nalaza. Zaključak: Pacijenti sa recidivirajućim urinarnim upalama i VUR su češće imali patološki scintigram bubrega u odnosu na pacijente sa recidivirajućim urinarnim upalama bez VUR. 0,75x3 = 2,25 бодова 7. Brstilo J, Rajkovača Z, Mijatović J, Stanković S, Stanimirović D. Trofazna scintigrafija kostiju u dijagnostici osteomijelitisa. 2. kongres doktora medicine Republike Srpske sa međunarodnim učešćem, Knjiga apstrakata. 2011:32 Pod pojmom osteomijelitisa podrazumjeva se upala koštanog tkiva uzrokovana infektivnim agensom. U dijagnostici ovog oboljenja značajno mjesto zauzimaju i metode nuklearne medicine koje podrazumjevaju trofaznu scintigrafiju kostiju sa Tc99m-DPD, scintigrafiju sa Ga67-citratom i scintigrafiju sa vlastitim leukocitima obilježenim sa Tc99m-HMPAO. Cilj: Iznošenje vlastitih iskustava u dijagnostici osteomijelitisa metodom trofazne scintigrafije kostiju sa Tc99m-DPD. Ispitanici i
metode: U periodu od maja 2007. do februara 2011. u Zavod za nuklearnu medicinu je upućeno i ispitano 15 pacijenata, starosti od 26 do 73 godine, sa sumnjom na osteomijelitis. Kod svih pacijenata urađen je klinički pregled, laboratorijske pretrage (sedimentacija eritrocita, CRP), rendgen snimak kosti. Urađena je trofazna scintigrafija kostiju nakon i.v. aplikacije 555 MBq Tc99m-DPD, koja obuhvata snimanje dinamičkih scintigrama tokom prve minute nakon aplikacije radiofarmaka, rani statički scintigram zahvaćene regije i scintigram cijelog tijela tri sata nakon aplikacije radiofarmaka. Rezultati: Kod 80% pacijenata (12/15) prikazala se pojačana prokrvljenost zahvaćene regije tokom prve minute, intenzivan prikaz lezije na ranom statičkom scintigramu i pojačana akumulacija radiofarmaka na kasnom statičkom scintigramu, što predstavlja pozitivan scintigrafski nalaz. Kod 13,3% pacijenata (2/15) nalaz je bio uredan, a kod 6,7% pacijenata (1/15) ukazivao na infekciju mekih tkiva. Zaključak: Iako se radi o malom broju ispitanih pacijenata, pokazalo se da je trofazna scintigrafija kostiju sa Tc99m-DPD značajna dijagnostička metoda, koja bi se, kao jednostavna za upotrebu, bezbolna, male apsorbovane doze zračenja i visoko senzitivna, trebalo više da upotrebljava s ciljem što ranije dijagnoze i pravovremenog liječenja osteomijelitisa. 0,5x3 = 1,5 бодова 8. Bobić S, Rajkovača Z, Mijatović J, Stanković S, Stevandić N. Scintigrafija krvnih prostora jetre u detekciji hemangioma jetre. 2. kongres doktora medicine Republike Srpske sa međunarodnim učešćem, Knjiga apstrakata. 2011:31 Najčešći benigni tumor jetre jeste hemangiom, koji se nalazi u 5-7% svih odraslih, učestalije kod žena (4:1). Otkriva se slučajno. Obrada podrazumijeva ultrazvučni pregled, CT i scintigrafiju krvnog prostora jetre. Cilj: Prikazati vlastita iskustva u detekciji hemangioma jetre scintigrafijom krvnih prostora jetre obilježenim eritrocitima. Ispitanici i metode: U periodu od 23. oktobra 2007. do 22. februara 2011. u Zavod za nuklearnu medicinu upućeno je i ispitano 16 pacijenata (8 muškaraca i 8 žena), starosne dobi od 17 do 76 godina, sa sumnjom na hemangiom jetre. Prije scintigrafije, kod svih pacijenata urađen je klinički pregled, ultrazvučni pregled
abdomena i laboratorijske pretrage (kompletna krvna slika, jetrene probe, tumorski markeri: alfa fetoprotein, CEA, CA 19-9). Jedan bolesnik je imao nalaz MR, a 7 bolesnika je imalo CT nalaz abdomena. Scintigrafija krvnih prostora jetre rađena je in vivo obilježeneim eritrocitima (i.v. pirofosfat, a nakon 30 min. i.v. 555 MBq Tc-99m pertehnetat). Rađeni su rani i kasni statički scintigrami, te SPECT jetre. Rezultati: Kod 56,25% bolesnika potvrđeno je postojanje hemangioma (9/16), a kod 7 pacijenata (43,75%) scintigrafski nalaz nije pokazao znakove lokalizovanih, dobro prokrvljenih područja u jetri koji bi ukazivali na hemangiom. 0,5x3 = 1,5 бодова УКУПАН БРОЈ БОДОВА: 35,8 г) Образовна дјелатност кандидата: Образовна дјелатност прије последњег избора/реизбора (Навести све активности (публикације, гостујућа настава и менторство) сврстаних по категоријама из члана 21.) Образовна дјелатност послије последњег избора/реизбора (Навести све активности (публикације, гостујућа настава и менторство) и број бодова сврстаних по категоријама из члана 21.) Синиша Станковић активно је учествовао у извођењу практичне наставе и испита на Медицинском факултету Универзитета у Бањој Луци од 2002. године. Прво у својству асистента, а касније стручног сарадника у настави показао је смисао за педагошки рад и спремност за прихватање нових педагошких приступа у извођењу вјежби и семинара, што је потврђено и анкетом студената којом је оцјењен са оцјеном 4,48. (У прилогу потврда бр. 18/2.17/2017-5 Медицинског факултета) 10 бодова УКУПАН БРОЈ БОДОВА: 10 д) Стручна дјелатност кандидата: Стручна дјелатност кандидата прије последњег избора/реизбора (Навести све активности сврстаних по категоријама из члана 22.) Стручна дјелатност кандидата (послије последњег избора/реизбора) (Навести све активности и број бодова сврстаних по категоријама из члана 22.)
Стручни рад у часопису националног значаја (с рецензијом) 1. Stanimirović D, Rajkovača Z, Stanković S, Gajić S, Stanetić M, Vučić M. Klinički značaj SPECT scinitigrafije pluća sa 99m Tc depreotidom u postavljanju dijagnoze carcinoma pluća - pilot studija. Scr Med 2010;41(1):151-156 Karcinom pluća predstavlja jednu od najčešćih neoplazmi. I pored napretka u dijagnostici i liječenju, karcinom pluća je vodeći uzrok mortaliteta izazvanog karcinomima u Evropi i SAD. Pored rutinske dijagnostičke obrade koja uključuje klinički pregled, RTG pluća, CT grudnog koša i bronhoskopiju, postoji potreba za dodatnom dijagnostičkom metodom koja će omogućiti efikasniji dijagnostički pristup. Scintigrafija pluća sa 99mTc-depreotidom zasniva se na pojačanoj ekspresiji somatostatinskih receptora za koje se vezuje radiofarmak kod karcinoma pluća. Prema dostupnim podacima ovo omogućava visoku dijagnostičku efikasnost u diferenciranju benigne i maligne prirode čvorova u plućima. Cilj ovog pilot istraživanja je da ispita dijagnostički značaj scintigrafije pluća sa 99mTc-depreotidom kod bolesnika sa suspektnim karcinomom pluća i odredi u kojim kliničkim slučajevima je od koristi upotreba 99mTc-depreotida. Ova pilot studija obuhvatila je 9 bolesnika (7 muškaraca i 2 žene), srednje životne dobi 56,7 godina (starosti 42-74 godine), koji su upućeni u Zavod za nuklearnu medicinu i bolesti štitne žlijezde Kliničkog centra Banja Luka, sa kliničkom, RTG ili CT sumnjom na karcinom pluća. Konačna dijagnoza postavljena je citološkom i histopatološkom analizom uzoraka dobijenih tokom bronhoskopije. Nalaz scintigrafije pluća sa 99mTc-depreotidom tumačen je kao pozitivan na malignitet ako je na scintigramima uočeno patološko fokalno nakupljanje u područjima u kojim je utvrđeno postojanje solitarnog čvora u plućima. Kod 8 od 9 bolesnika, nalaz SPECT scintigrafije pluća sa 99mTc-depreotidom je bio pozitivan. Od toga je bilo 7 stvarno pozitivnih nalaza i jedan lažno pozitivan nalaz (bolesnik sa apscesom pluća). Kod jednog bolesnika radilo se o stvarno negativnom nalazu, dok u ispitivanoj grupi bolesnika nije bilo lažno negativnih slučajeva. Zaključak ovog pilot istraživanja potvrđuje klinički značaj scintigrafije pluća sa 99mTc-depreotidom u dijagnostici karcinoma pluća i donošenju odluke o hirurškom zahvatu.
0,3x2 = 0,6 бодова 2. Rajkovača Z, Vučić M, Erić Ž, Gajić S, Stanković S, Kovačević P, Matavulj A, Ponorac N. Detekcija karcinoma pluća SPECT scintigrafijom pluća sa 99m Tc depreotidom. Scr Med 2009;40(1):169-173 Karcinom pluća je jedan od najčešćih karcinoma u svijetu. Vodeći je uzročnik kancerskog mortaliteta u Evropi. Oko 191 000 novih slučajeva se otkriva svake godine, a uzrokuje preko 180 000 smrtnih ishoda godišnje. Oko 30% novootkrivenih slučajeva detektuje se kao solitarni plućni nodusi (SPN). Dosadašnje neinvazivne dijagnostičke procedure koje su najčešće korištene bile su Rtg pluća, CT pluća i citološko ispitivanje sputuma. 99mTc-depreotid je savremeni medicinski proizvod namijenjen scintigrafskom prikazivanju lezija suspektnih na karcinome pluća. Cilj ovog pilot istraživanja je da se vidi da li se planarnom i SPECT scintigrafijom pluća sa 99mTc depreotidom prikazuje karcinom pluća. Pilot istraživanje je obuhvatilo četiri bolesnika (2 muškarca i 2 žene) koji su upućeni u Zavod za nuklearnu medicinu KC Banja Luka sa kliničkom i/ili Rtg sumnjom da imaju karcinom pluća, starosti 41-65 godina (srednja životna dob 52,2 godine). Prije scintigrafije pluća sa 99mTcdepreotidom svi bolesnici su podvrgnuti kliničkom i Rtg pregledu pluća, CT-u pluća i laboratorijskim analizama. Konačna dijagnoza je postavljena bronhoskopijom, citološkom i histopatološkom analizom uzorka dobijenog tokom bronhoskopije. Kod 3 bolesnika od 4 nalaz scintigrafije pluća sa 99mTc-depreotidom je bio pozitivan, a kod njih je i citološki te patohistološki nalaz, odnosno dijagnoza, upućivao na malignom pluća. Zaključak ovog pilot istraživanja je da detekcija primarnog ili sekundarnih metastatskih depozita karcinoma pluća SPECT scintigrafijom pluća sa 99mTcdepreotidom je metod prvog izbora u neinvazivnoj dijagnostici plućnog karcinoma. 0,3x2 = 0,6 бодова Стручни рад у зборнику радова са међународног стручног скупа 1. Soldat-Stanković V, Stanković S, Popović-Pejičić S. Poremećaj glukozne tolerancije i aterogeni parametri u pacijenata sa koronarnom bolešću. Osmi međunarodni kongres Ekologija, zdravlje, rad, sport. Zbornik radova 2016:366-
370 Nedijagnostikovana hiperglikemija je česta kod pacijenata sa koronarnom bolešću (KB). Ne postoji konsenzus o optimalnom načinu za skrining hiperglikemije u ovoj populaciji. Cilj ove studije je bio odrediti prevalencu nedijagnostikovanog dijabetesa i predijabetesa kod pacijenata sa KB podvrgnutih koronarnoj angiografiji i analizirati aterogene faktore rizika u grupama različitog glikemijskog statusa. Metode: Kod 106 pacijenata sa agiografski dijagnostikovanom koronarnom bolešću, evaluiran je glikemijski status na osnovu testa oralnog opterećenja glukozom (OGTT) i klasifikovani u normoglikemiju (NGT), predijabetes (IGF/IGT) i dijabetes tipa 2 (T2DM). Kod svih su urađena mjerenja tjelesne težine (TT), obima struka (OS), indeksa tjelesne mase ((BMI), određeni lipidi, indeks inzulinske rezistencije HOMA, insulin. Rezultati: 32,1% koronarnih bolesnika imalo je novootkriveni T2DM, 35,8% predijabetes i 32,1% normalnu glukoznu toleranciju. U odnosu na klasične kardiovaskularne faktore rizika nije bilo razlika između tri grupe koronarnih bolesnika u odnosu na pol, pušački status, tjelesnu masu, prisustvo hipertenzije i hereditet koronarne bolesti. Pacijenti sa T2DM u odnosu na pacijente sa normoglikemijom sa bili stariji (p=0,036), imali veći obim struka (p=0,028), BMI (p=0,045) i HOMA-IR (p=0,001). Zaključak: Nađena je visoka učestalost dijabetesa i predijabetesa u populaciji pacijenata sa stabilnom hroničnom koronarnom bolešću na osnovu OGTT testa. Nađena je povezanost gojaznosti, naročito centralne, starosti i insulinske rezistencije sa T2DM, što potvrđuje ulogu ovih faktora u nastanku bolesti. 1x3 = 3 бода УКУПАН БРОЈ БОДОВА: 4,2 Синиша Станковић Број бодова Просјек оцјена са основног и постдипломског студија 95,55 Научна дјелатност 35,8 Образовна дјелатност 10 Стручна дјелатност 4,2 Укуpан број бодова 145,55